Alhoewel ik dat normaal altijd in de trein naar Limburg of Brabant hoor, heb ik nu pas echt ontdekt waar de parel van het zuiden ligt. Namelijk bij Krabi in de buurt. Vele mooie eilanden en
landschappen onderscheiden dit gebied van andere kustlijnen.
Gisteren middag om 12.00 werd ik op Koh Samui opgehaald om vervolgens met een minibusje naar de boot worden gebracht. De boot zal 13.30 vertrekken, maar om 15.00 was er nog geen boot te bekennen.
Uiteindelijk kwam er toch een boot en overvol trotseerde we de golven (er stond veel wind en dat resulteerde in een onrustige zee). Eenmaal aangekomen stond er een bus klaar die naar Krabi reedt.
Ik dacht dat de afstand mee viel maar het was toch nog een dikke twee uur rijden.
Rond 20.00
was ik eindelijk in mijn hotel die prachtig paars/roze geschildert is. Wel is er airco, een koelkast, flatscreen en genoeg ruimte. Enige nadeel is dat hiernaast een gezellige kroeg zit waar het
gisteren een beetje onrustig was. Gelukkig viel ik snel in slaap en heb ik er eigenlijk geen last van gehad.
De volgende ochtend besloot ik uit te slapen. Heerlijk! De eerste keer dat ik tot zo laat in bed heb gelegen, pas rond 10.30 ging ik eruit. Eenmaal eruit besloot ik naar het tourist office te gaan
om voor morgen en zaterdag paar excursies te boeken. Echter kwam ik halvewege Win tegen (een Thaise jongeman). Hij vroeg me wat ik ging doen en ik zei dat ik op zoek was naar een ontbijtje. Hij zei
dat ik maar mee moest naar Railey Beach en dat ik daar dan maar ging ontbijten. Voor 150 Bath (3.75 euro) bracht hij me erheen. Nouja.. prima toch!
Na de benzine tank te hebben bijgevult gingen we in volle vaart naar Railay Beach. Dit was zo´n 40
minuten varen met de boot. Het weer was in het begin behoorlijk bewolkt, maar zoals op bovenstaande foto al is te zien begon het langzaam op te klaren.
Eenmaal aangekomen op het strand heb ik snel even drie bananen en een flesje water gehaald. Geen top ontbijt, maar dit was het eerste winkeltje en naast bananen hadden ze voornamelijk pringels
(chips) en drinken.
Dit was de plek waar we aankwamen. Echt een heel ander beeld van het
gebied dan de volgende foto´s die jullie te zien krijgen. Hier leek het echt op een soort rivier die door de jungle heen gaat, terwijl je 100 meter verder weer de mooiste zandstranden tegen komt
die in Thailand te vinden zijn. Voor de rest voelde dit gebied echt aan als een soort pretpark. Ga voor de grotten rechts, ga voor zandstranden links, ga rechtdoor voor de apen, ga de tweede links
voor het zwembad enzovoort. Het voelde in ieder geval heerlijk.
Na een pad onder de stenen rotsformatie te hebben gevolgt kwam ik uit bij het eerste kleine
strandje (zie boven). Het gebied bestond uit vijf verschillende stranden die allen een eigen identiteit hadden. Sommige waren omringt door rotsen, andere door jungle en groeiden de bomen in het
water en andere waren weer puur zandstrand. Vervolgens ben ik een eindje over een ander strand gaan lopen wat resulteerde in de onderstaande foto:
Mooie hoge rotsformaties schieten her en daar uit het water alsof het de normaalste zaak van de wereld
is. Hoe verder ik liep des te mooier , schoner en strakker de stranden werden.
Naast het feit dat de stranden erg mooi waren, was het er ook helemaal niet druk. Echt
heerlijk zo'n prive strand. Al waren de iets drukkere (en meer centrale gelegen) gebieden ook de moeite waard. Soms is het leuk om mensen te kijken:
Raar genoeg heb ik deze vrouw niet eens bewust zo gefotografeerd. Toen ik de foto's aan het
terugkijken was viel het mij pas op. Ze vormde maar een klein gedeelte op de totale foto, maar speciaal voor de volgers heb ik hem maar even uitvergroot. Na eventjes op het strand te hebben gelegen
kreeg ik toch wel behoorlijk trek. De drie bananen als ontbijt waren toch niet genoeg. Het eerste restaurantje die ik tegenkwam zag er perfect uit en het smaakte heerlijk!
Alsof de koks van de Librije op vakantie waren naar Thailand en een dagje als chefkok hier in dit
restaurantje werkten. Misschien wat overdreven.. maar poeh.. Lekker! Vol goede moed ging ik verder op verkenning. Deze goede moed veranderde snel in minder goede moed want ik was compleet verdwaalt
in de natuurlijke omgeving van Railey.
De reden hiervoor was dat er allemaal prive resorts
lagen waar je niet overheen mocht lopen. Meestal werd dit goed aangegeven of stond er beveiliging, maar 1 keer dus niet.. en dat was nou net de keer dat ik die kant op liep. Ik liep over het resort
(wat er prachtig uit zag), alleen mocht ik niet meer terug. De zoektocht naar een andere weg begon, er was een andere weg.. alleen vond ik die juiste weg niet. Ondertussen kwam ik bij een ander
strand terecht, helaas niet het strand die ik moest hebben, maar wel weer mooi.
Eindelijk had
ik (dacht ik) de juiste weg gevonden en met een iets sneller voettempo vervolgde ik mijn weg. Na een dikke kilometer werd het pad steeds dunner en dunner. De salamanders schoten uit de bosjes en ik
besefde mij dat dit niet helemaal juist was. Ik besloot om helemaal terug te lopen en gewoon over het resort terug te gaan, hier wist ik tenminste de weg. Op het resort vroeg de beveiliging of ik
op het resort overnachtte. Ik herrinnerde mij dat ik op de heenweg een tennisbaan tegenkwam, dus ik zo overtuigend mogelijk. Yes, I have a bungalow near the Tennisfield. En ik mocht door...
Yeah!
Inmiddels was mijn camera leeg en kon ik geen foto's meer maken. Erg jammer want ik kwam
nog een groepje apen tegen. Ik liep rustig over het pad toen er 10 meter voor mijn voeten een kokosnoot op de grond viel, vervolgens viel er nog eentje iets verder. Een paar seconden later kwamen
er vanuit verschillende kanten apen aan geslingerd en begonnen de kokosnoten te openen. Erg leuk en apart gezicht!
Om 17.00 nam ik de boot weer terug naar Krabi Town. Win zat op mij te wachten en probeerde mij nog te overtuigen om morgen weer te gaan. Echter gaf ik aan om al plannen voor andere eilanden te
hebben. Hij waarschuwde mij nog voor de drukte op de eilanden als Koh Phi Phi en James Bond eiland. Dit houdt mij alleen niet tegen, morgen om 8.00 A.M. vertrek ik naar het James Bond eiland (en
omliggende eilanden).
Na twee dagen de trip naar het nationale park Ang Thong te hebben gecanceld. Of eigenlijk noodgedwongen niet mee gegaan door een slechte organisatie, heb ik toch eindelijk de excursie gedaan. Ik heb
via de resort manager bij een andere organisatie geboekt en deze had alles prima voor elkaar. Ik werd keurig op tijd opgehaald bij het resort en ik ben ook weer heelhuids terug gebracht.
Maar voor ik verder vertel over mijn bezoek aan Ang Thong, moet ik wat dingen vertellen en laten zien over wat er gisteren avond is gebeurd. Gisteren avond ging ik op bezoek bij de fireworksman. De
naam zegt het al.. vuur, vuurwerk en een man. Nou dit was een hele belevenis. In het begin waren verschillende mannen gezellig met vuur aan het zwaaien.
Ook niet geheel ongevaarlijk want ik werd al bijna geraakt. De mannen hadden twee touwen vast met aan
elk einde een bal die ze in de benzine stopten en vervolgens aanstaken. Deze touwen slingerden ze met hoge snelheid heen en weer. Plots zag ik een vuurbal drie meter langs mij heen vliegen. Zoals je
bovenstaand kan zien zat ik in het zand, gelukkig vloog die bal niet het publiek in. Maar dit was het nog niet.. nee.. het wordt nog wat leuker. Op een gegeven moment werden de ballen aan de touwen
vijf keer zo groot. Met als gevolg:
De vuurballen schoten om mijn oren, tegen mijn vinger en op
mijn voet. Ik heb nu een kleine brandblaar op mijn vinger en tussen mijn tenen is ook wat vel weggeschroeid, maar vet was het wel! Het gekregen first aid koffertje heb ik dus voor het eerst open
gedaan. Ik ben op tijd gaan slapen deze avond want ik vertrok de volgende ochtend om 7.00 AM.
De volgende ochtend. Na een bakje koffie te hebben gedronken met de resort manager, wat een hele aardige kerel is by the way, ben ik met een minibus naar de boot vertrokken. Na een boottocht van 1,5
uur kwamen we aan bij het nationale park Ang Thong. Een eilandengroep met meer van 40 eilanden bestaande uit de beste bountyeilanden van Thailand. We begonnen met een eindje kajakken. Mij werd
gevraagd of ik bij een vrouw en haar kind in wou omdat die bang waren om anders niet vooruit te komen.
Dit vond ik prima en we hebben genoeg lol gehad in de kajak! We kregen een waterdichte zak waar onze kostbare spullen in konden. Af en toe toch even voor eigen risico de camera gepakt voor
een foto zoals bovenstaand.
Na het kajakken kwamen we op het eerste eiland aan waar we naar de blue lagoon konden lopen. Dit is een blauw meer op een klein eilandje. Erg mooi turkoise water en ik heb ook finding nemo gespot en
als Dolly geel was heb ik haar ook gespot.
Na dit eiland gingen we met de boot naar het volgende
eiland. Ik ben de naam even kwijt maar dit is het eiland met het hoogste punt. Tevens kan je hier door een klim van 500 meter het uitzichtpunt op de berg bereiken. Aangezien dit een enorme klim was
en we 2.5 uur de tijd hadden, werd de mensen aangeraden om eerst deze te beklimmen voordat je andere dingen ging doen. De klim zelf duurt 45min - 1 uur en was niet voor iedereen weggelegd. Van alle
mensen was er een zeer geringe groep die het aandurfte en natuurlijk was ik daar eentje van... (kuch kuch). Halve wege en al flink buiten adem kwam ik het eerste uitzichtpunt tegen:
Hierna werd het klimmen steeds erger. Er was geen lift, trap of mooi bospad. Nee er waren rotsen en een
touw die om de bomen heen was gehangen. Daarnaast was het 34 graden en scheen de zon vollop. Ik kan je vertellen.. dit was erg zwaar. Gelukkig was ik van te voren getipt om goede schoenen aan te doen
en geen slippers.
Zo succes met klimmen.. dit was dus echt levensgevaarlijk en dus ook gelijk super mooi! Dit was
het laatste stuk richting de top en ook het zwaarste. Erg stijle, gladden, scherpe en warme rotsen. Niet iedereen ging dit laatste stuk omhoog, ergens kan ik het wel begrijpen.
Eindelijk beland op de top! Erg leuk was de saamhorigheid tussen de mensen hier. Echt juichen wanneer er
weer iemand boven kwam en de ene naar de andere grappige opmerkingen werden gemaakt. Omdat ik hier boven vol in de zon stond (en het al zo waar had) ben ik naar een kleine 10 min. weer naar beneden
gegaan, iets wat net zo moeilijk of misschien nog wel moeilijker was.
Eenmaal beneden ben ik gelijk het water ingerent. Heerlijk verkoelend. Vervolgens heb ik nog wat foto's gemaakt, koraal bekeken (wat schaars was op deze plek) en wat drinken gehaald. Onderstaand een
aantal foto's om een idee te geven over hoe dit bounty eiland er uitzag.
Na een tijdje moesten we weer naar de boot zodat we weer terug konden varen naar Koh
Samui. De dag duurde precies lang genoeg en het was prima voor elkaar. De lunch (rijst, aardappel, groente, kip en vlees/jus) was heerlijk en de hele dag was er koud water en frisdrank beschikbaar.
De Thaise mensen kunnen toch wel organiseren! De tourgidsen waren ook erg leuk en grappig. Ondanks dat ze dezelfde grappen al duizende keren hadden verteld waarschijnlijk, deden ze het met hetzelfde
plezier en overtuiging.
Eenmaal terug op het resort ben ik nog even het zwembad ingedoken en heb ik bij de McDonalds een broodje Samurai besteld. Je verwacht er heel veel van, kijkend naar de naam, maar wat een slap broodje
was dat. Oke.. ik ga stoppen voordat er teveel onzin voorbij komt.
Next stop is Krabi, morgen aan het eind van de middag hoop ik hier aan te komen! Jullie horen snel weer van mij!
De afgelopen dagen heb ik zeer weinig gedaan. Eigenlijk alleen een beetje over het strand gelopen en bij het zwembad gelegen. Opzich is dit niet zo raar, want het weer is geweldig en tegelijk veel
te warm om vanalles te ondernemen. Dit was ik wel van plan, maar het organisatie niveau is hier erg bedroevend.. dit had ik al eens gezegd maar het viel mij wederom op. Hier kom ik op het einde op
terug.
Allereerst wil ik jullie een beetje jaloers maken met de mooiste stranden die op 10 seconden lopen van mijn resort af ligt. In mijn vorige verslag schreef ik dat je niet naar Koh Samui moet gaan
voor rustige stranden en dergelijk. Echter kom ik hier op terug. De zandstranden zijn zo lang dat er overal wel een rustig plekje is te vinden.
Onderstaande foto was mijn kleine prive strandje, heerlijk afgeschermd met rotsen. Vreemd genoeg heb
je alleen enkele grote rotsen, maar voor de rest is het allemaal zeer fijn zand. Je verwacht toch enkele stenen in het water, maar deze waren er zeldzaam.
Na mijn prive strandje ben ik naar een toeristisch punt gelopen. Genaamd: Grandmother and Grandfather
Rocks (Hin Yai & Hin Ta). Deze rotsformatie is bekent omdat de grandfather rock op een piemel lijkt en daarnaast heb je the grandmother rock wat een spleet heeft. Tja, ik heb het ook niet
bedacht, maar aangezien het op loopafstand was wou ik het natuurlijk wel even zien.
Nou dat
is hem dan.. the Grandfather. haha. Nou ik moest wel even lachen toe ik er stond. Op zo'n manier kan je dus alles toeristisch maken. The grandmother heb ik niet gezien, die schijnt ergens te zijn
waar ik toevallig niet heb gekeken. Ach.. ik genoot ook meer van de giegelende Japanners dan een overeind staande rots. 180 graden de andere kant op kreeg ik onderstaand uitzicht, in mijn ogen veel
mooier:
Hierna ben Ik ook naar boven gelopen naar het uitzichtpunt van deze lokatie. Omdat dit 10 bath (26
cent) koste, ging niemand omhoog. Nou mooi rustig, ik heb een uur boven gezeten in de schaduw en genoten van het mooie uitzicht.
Kant A, het strand waar tevens mijn resort aan ligt. En Kant B, de rotsformatie waar dus ook the grandfather en grandmother in de buurt waren:
Na dit geweldige uitzicht ben ik langzaam naar beneden gegaan en de weg terug richting het resort
gelopen. Ondertussen heb ik nog enkele foto's geschoten van de prachtige stranden en de zwerfhondjes die je hier trouwens in overvloed hebt. De ene hond ziet er nog zieliger en magerder uit dan de
rest en je ziet ze werkelijk overal. Uiteindelijk vond ik een plek waar dus wel keien in het water lagen! Yes, ik vond al dat het onmogelijk was!
En uiteindelijk via het bekende pad ben ik weer beland in het resort waar ik de rest van de middag
onder de parasol aan het zwembad heb doorgebracht. Aan het eind van de middag ben ik opzoek gegaan naar een restaurantje in het stadje. Ik vond een restaurantje waar je voor 450 bath (13 euro
ongeveer) onbeperkt spareribs/kipfilet en kippepootjes kon eten. Er stond een grill voorin het restaurant waarop alles werd klaargemaakt en gemarineerd.
Het eten smaakte prima, echter was het zeker niet van super kwaliteit. Toch maakte ik nog wel wat
grappige dingen mee in het restaurant. Als eerste zijn ze behulpzaam, iets te behulpzaam. Die Thaise mensen willen zo graag fooi verdienen dat ze er alles aan doen om je het zo confortabel mogelijk
te maken. Voorbeeld 1: je krijgt een flesje cola en daarbij een glas, dan schenken ze het in, maar zodra je een paar slokken hebt genomen komen ze weer langs om weer wat uit het flesje te schenken,
dit gaat dus door totdat je flesje leeg is. Heel leuk om te testen was, wanneer ze iets bij gingen schenken, uiteindelijk moest je wel een aardige slok nemen. Voorbeeld 2: Ze schuiven niet alleen
je stoel aan, nee.. ze versieren je met slabbertjes en leggen je ook nog uit hoe je een sparerib moet eten. Helaas voor hen leggen ze dit wel verkeerd uit. Ze gaven mij namelijk de tip dat je dit
met de handen moet eten om het vlees ervan af te bijten, maar iedereen weet dat je bij een goed klaargemaakte sparerib het vlees er eenvoudig kan afsnijden. Mja.. dit keer was ik zo vriendelijk om
te lachen en thank you te zeggen. Nu het grootste irritatie punt van het hele restaurant (ja ik raak er niet over uitgepraat) was dat alle obers, koks, buffetmensen een eigen bel hadden. Zo'n
eentje die je ook bij de ijscokar hebt. En elke keer als er iets klaar was begonnen ze te bellen. Dit kon dus al bij een cola zijn. Tot het gevolg dat ik met het zweet op mijn voorhoofd en met de
temperatuur van 45 graden continue het gevoel had dat de kerstman eraan kwam. Ik heb ik mijn leven nog nooit zo veel belletjes in korte tijd horen af gaan.
Zo.. nu genoeg over het restaurant. Nog even wat klagen over de organisatie in het land? Ik heb tot twee keer toe een trip naar het nationale park geboekt en twee keer ben ik niet opgehaald van
mijn resort. De eerste keer een misverstand in de organisatie en de tweede keer had ik volgende de organisatie niet geboekt. Zelfs mijn bestiging mail en zelfs antwoord van de organisatie dienden
niet als bewijs. Nu heb ik voor morgen de trip bij een andere organisatie laten boeken door de resort eigenaar. Hopelijk gaat het nu wel goed en heb ik weer wat moois om te schrijven.
Woensdag vertrek ik weer van dit eiland en ga ik naar Krabi. Zeer waarschijnlijk laat ik niet alleen het eiland in de steek maar ook gelijk het mooie weer. Ik zal jullie tegen die tijd weer een
mooi verhaaltje vertellen!
Het drukke strandplaatsje Lamai Beach op Koh Samui. Nee, voor een rustig onbewoond bounty eiland moet je niet naar Lamai gaan, maar hier kom ik zo op terug. Eerst nog even de laatste dag in
Bangkok.
Ik begon donderdag ochtend (voor jullie 's woensdag nacht) een beetje onrustig. Ik had nog geen hotel voor mijn volgende verblijf en ik had ook nog geen vervoer. Ik besloot daarom om die dag maar
eens naar het treinstation te gaan om vervoer te regelen. Op de weg naar het trein station stond op mijn kaart een groot park afgebeeld. Het was lekker weer dus ik besloot eerst eventjes daar een
kijkje te nemen. Maaar natuurlijk was ik alweer verdwaald en koppig als ik ben wou ik geen taxi of tuk tuk (zo heten die taxi-brommer-scooter gevallen) te nemen. Ik was dichtbij en wou het persee
zelf vinden. Op een gegeven moment kwam een 45 jarige Thaise vrouw naast me staan die vroeg of ze kon helpen.
Waarschijnlijk zag ik het hulpeloos uit in haar ogen, iets wat wel aardig kan kloppen. Het was een
leuk gesprek en van het helpen werd meer een goed gesprek geboren. Na een half een kletsen regelde ze alsnog een taxi voor me waar ik voor 50 cent de hele stad mee rond kon.
Allereerst gingen we naar een klein tempeltje met verassend genoeg weer een gouden Boeddha erin. Deze tempel stond in het teken van de vrijheid. Een tempel die jaarlijks maar een paar toeristen
over de vloer krijgt, maar wel veel betekent voor de Thaise mensen.
Na een kort bezoek ging ik verder naar Lumpini park. Een groot centraal park in Bangkok. Aan de ene kant kan je het enigzins vergelijken met het centrale park in New York. Een groot park vol met
rust midden in het centrum tussen allemaal wolkenkrabbers en drukke wegen.
Toch waren er een aantal verschillen. Allereerst was het allemaal wat tropischer. Daarnaast
leefden er reptielen die je in Nederland alleen achter dubbel glas in een dierentuin tegen kwam. Allereerst zag ik er eentje zwemmen, vervolgens een kleintje over de weg lopen en vervolgens een
zeer grote langs de kant. Ik heb het over onderstaande beesten:
Erg indrukwekkend en raar om
te zien. Deze beesten waren minstens 1,5 meter lang en liepen zowel op het land als over de paden of zwommen in het water.
Na het bezoek aan het park ging ik met de metro door naar het centrale treinstation om daar een ticket te boeken voor vrijdagochtend naar Koh Samui. Bij de eerste vraag die ik stelde kreeg ik
direct al te horen: Onmogelijk. Bij de komende drie vragen krijg ik ook negatief antwoord. Nou lekker dan.. Het probleem was; als ik 's ochtends zou vertrekken dan zou ik die avond geen aansluiting
meer hebben met de boot die richting het eiland gaat. Dus ik moest 's avonds gaan. Helaas was er voor de trein alleen nog maar derde klas dus besloot ik om in een luxe bus te reizen. Ik haaste mij
naar huis toe om snel mijn koffer te pakken, een dag eerder uit te checken en vervolgens weer naar het station te reizen. Ik was op tijd en zat enkele uren later in de bus.
Ondertussen heb ik een flink wat mensen ontmoet. Een Fransman, een Duitser, Dominique van Chilli en een meisje uit Londen. Iedereen kon gelukkig Engels dus communiceren ging lekker. Na een tijdje
was ik wel uitgepraat en wou ik mijn ogen even dichtdoen, dit aangezien de Bus 11 uur onderweg was (20.00 - 7.00). Gelukkig dacht iedereen in de bus er zo over en was het heerlijk stil en donker,
ondanks dat kon ik toch moeilijk in slaap komen. De wegen zijn af en toe erg slecht en de bus schudde hierdoor behoorlijk. 's Morgens vroeg kwam ik aan bij het kleine kustplaatsje Don Sak. De plek
waar vanuit alle veerboten vertrekken naar de omliggende eilanden.
Hier moest ik twee uurtjes wachten op de boot, gelukkig begon het zonnetje door te komen, had
ik een leuk boek en was het uitzicht ook niet verkeerd. De tijd vloog dus om in no time. Na twee uur wachten werden we geroepen dat we naar de boot konden. Het organisatie niveau in Thailand is
trouwens zeer bedroevend. Geen structuur, geen duidelijkheid, domme oplossingen en slechte manier van aanduiding, maar oke.. zo werkt dat nou eenmaal hier. De boottocht duurde 1,5 uur en de helft
van de tijd heb ik heerlijk in de zon aan dek gezeten/gelegen.
Heerlijk! Ik vond het zelfs
jammer dat we er waren. Vooral omdat het gedoe weer begon van honderden koffers en mensen tegelijk van een boot en iedereen wil zo snel mogelijk zijn of haar koffer hebben. Dit resulteerde in geduw
en getrek, komop mensen je hebt VAKANTIE! Ik ging maar even genieten van mijn 'hieronder afgebeelde' uitzicht van het eiland Koh Samui:
Eenmaal op het eiland ging ik per minibusje naar de andere kant van het eiland. De kant waar Lamai
beach ligt, een druk toeristische plekje met mooi zandstrand (dat zeggen ze dan, ik heb het zelf nog niet goed gezien). Ik kwam bij mijn resort aan en het zag er keurig uit.
Dit is het hutje/bungalow waar ik de komende vijf nachten in verblijf. Compact maar prima te
doen. Enige nadeel is dat er geen koelkast in het huisje staat waardoor je geen voorraad drinken in de bungalow kan houden.
Het uitzicht vanuit mijn bungalow is rechtstreeks op het zwembad. Een heerlijke plek waar je vollop
in de zon, maar ook goed in de schaduw kan liggen. Ook is het erg super stil en hoor je het bruisende leven in de stad Lamai totaal niet terwijl je maar 50 meter van de hoofdstraat af zit.
Ik zit nu in mijn bungalow dit verhaal te schrijven. Ik ben zojuist even naar het centrum geweest. Was aardig gezellig, maar toch niet echt mijn ding meer. Al die drukke pubs/barren en dan al die
Thaise meisjes die je naar binnen willen krijgen. Nee.. zet mij maar lekker onder een waterval neer met een biertje in mijn hand dan geniet ik meer. Je hebt hier dan wel weer een McDonalds met
gratis sausjes, bezorgservice en is 24/7 open. Dit resulteerde in een dagje zonder rijst voor mij. Morgen ga ik het strand opzoeken en hopelijk genieten van het mooie weer. De weervoorspelling
geeft regen en onweer aan, maar dat gaf hij voor vandaag ook aan en het is gewoon super mooi weer geweest. Tot het volgende blog! En jullie mogen best laten weten hoe het is Nederland is hoor...
Vandaag word ik voor de tweede keer wakker in Bangkok. Dit keer wat minder vroeg dan gisteren (toen zat ik 6.30 al aan het ontbijt). Ik besluit vandaag maar eens even rustig aan te doen om misschien
vanavond naar de binnenstad te vertrekken.
Gisteren ben ik een hele dag in het centrum geweest en ondanks dat alle weersvoorspellingen regen aangaven ben ik aardig verbrand op mijn armen en in mindere mate mijn gezicht. Maar goed, maar zal ik
beginnen.. Allereerst het vervoer maar eens. Bangkok heeft een uitstekend modern treinnetwerk waar je voor 50 cent een heel traject kan afleggen. Echter stopt dit netwerk buiten het echte centrum,
waardoor je bij de laatste halte uitstapt en geen idee hebt waar je bent of waar je heen moet. Een goede plattegrond lijkt voldoende alleen schijn bedriegt. Gelukkig heb je honderden verschillende
taxi's die je graag meenemen naar de plek van bestemming. In de taxi-auto's kan je gewoon vragen of ze de meter aan willen zetten. Bij de taxi-auto-scooter gevalletjes (geen idee wat het voorstelt)
moet je van te voren onderhandelen voor een prijs.
Dit zijn een soort open taxi's waar je
zonder gordels met 90 km/uur door het toeterende chaosverkeer van Bangkok door raced. Nu komt het over als een bijna doodservaring maar dit valt opzich redelijk mee.
Allereerst ben ik naar the Grand Palace en de Temple of the Emerald Buddha gegaan. Een must go voor iedereen die een dag in Bangkok is.
Een prachtig paleis met een grote diversiteit aan gebouwen, beelden en tempels. Allen hebben ze wel
gemeen dat er veel goud in is verwerkt en dat alles in details is ontworpen.Het vreemde van deze touristische attractie was dat het op sommige plekken erg druk was en op andere plekken niks te
beleven viel, dit terwijl de architectuur niet veel verschilde van elkaar. Wellicht wordt er door de gidsen bepaalde plekken overgeslagen. Onderstaand een foto van de plek waar het erg rustig
was.
Na mijn bezoek aan The Grand Palace werd ik in een taxi gezet die
mij voor een euro langs allelei toeristische plekken zou bezorgen. Ik had doorgegeven wat ik wou zie en hier ging hij mee akkoord. Allereerst kreeg ik The Big Buddha Statue te zien. Rondom deze plek
waren veel mensen aan het bidden en met wierook spirutuelen aan het uitvoeren.
Op veel plekken
vond ik het niet gepast (of mocht het niet) om foto's te maken. Hetzelfde geld voor de tempels, hierbinnen moesten de benen en armen bedekt zijn, schoenen uit, pet af en geen foto's. Veel regels maar
wat je tezien kreeg was het vaak wel waard.
Na de Big Buddha wou ik verder naar de volgende tempel, echter kwam mijn chauffeur met de mededeling dat ik ergens naar binnen moest zodat gratis brandstof kreeg. Het was een touris office waar ze
gratis informatie gaven. Nou prima.. eventjes binnen geweest, gevraagd hoe ik het best kan reizen en toen snel deze meneer afgekapt en weer in de taxi gegaan. De beste meneer wou me vervolgens weer
naar iets meenemen voor de gratis brandstof, hierbij heb ik hem even aangesproken dat ik hier niet van gedient was en dat hij me maar naar de plek moest toebrengen die ik wou. Na een stukje rijden
stopte hij bij een winkel en vroeg wederom of ik naar binnen wou zodat gratis brandstof kreeg. Hierop ben ik de taxi uitgestapt en zonder betalen weggelopen. Wie niet wil luisteren moet maar voelen
dacht ik. Belachelijk, als ik in een restaurant een biefstuk bestel krijg ik toch ook geen kledingrek met zwembroeken voor mijn neus gedrukt.
Maar goed, waar ik uitstapte was dicht bij de Golden Mount. Een tempel op een berg midden in het centrum van Bangkok.
Om deze plek was veel te beleven. Zo was er een soort van Thais x-factor voor kinderen, een fanfare
enzovoort. Erg leuk en gezellig en na het aanschaffen van een flesje water voor 20 cent ben ik naar de top gelopen. De zon scheen aardig en met mijn lange broek aan en al aardig verbrande huidje was
het een zware beklimming. Langs de trap waren er vele bellen die je kon laten luiden en vele buddha beelden verstopt achter watervallen en planten, erg mooi!
Na dit bezoek heb ik nog een stukje gelopen en daarmee enkele andere tempels tegengekomen waar ik zo niet meer de naam van weet.
Ik had het zo warm en besloot om terug te gaan naar mijn hotel. Na een flinke onderhandeling ben ik
teruggebracht naar het hotel en heb ik mijzelf verwent met wat after sun.
Vandaag doe ik dus
rustig aan en misschien dat ik vanavond nog even de drukte trotseer en anders morgen. Ik heb momenteel al 400 foto's gemaakt, dit terwijl er maar ruimte is voor 200 op deze pagina, vandaar dat ik een
zeer kleine selectie heb gemaakt van de foto's.
Waren zoals Nederlanders gewend zijn: Regenachtig! Na een vlucht van ruim 11 uur ben ik aangekomen op het vliegveld van Bangkok. De reis was prima maar lang. In het vliegtuig zat ik tussen twee
rustige en stille mensen, een Engelsman en een Fransman. Tijdens de vliegreis kreeg ik heerlijke maaltijden en er was drinken in overvloed. Hoewel ik het bij wat biertjes hield waren mijn buren al
flink aan de cognac.
Ik was van plan om te gaan slapen tijdens de reis, helaas is hier niet veel van gekomen. De
eerste uren blijven de stewardessen maar met drinken en eten komen waardoor ik natuurlijk niet in slaap wou vallen. Daarnaast had KLM een interactief mediasysteem met honderden films,
duizendenliedjes, tientallen games en allemaal andere gadgets. Dit schermpje had iedereen voor zich en je kon zelf kiezen wat je wou. Na enige tijd muziek luisteren heb ik de film Salt opgezet en
vervolgens IP Man. Hierna heb ik even gepokert, dit kon je doen met de andere mensen in het vliegtuig.
De vlucht verliep met af en toe wat turbelensie hierdoor liepen we enige vertraging op en konden we niet gelijk bangkok airport binnenvlieg. Dit resulteerde in enkele rondjes vliegen boven Bangkok.
Erg grappig, zeker ook om de trackingservice van KLM te bekijken waarmee je het exacte spoor en richting van het vliegtuig kan zien. Uiteindelijk ben ik goed geland in het regenachtige Bangkok. Ik
weet dat het regenseizoen is hier, maar toch had ik het niet zo slecht verwacht. Dit schijnt de komende weken nog wel aan te houden dus bruin worden zit er wellicht niet in.
Het vliegveld was erg groot, na een kilometer lopen was ik bij de bagageband. Dit ging allemaal zeer snel en na het afwijzen van wat illegale Thaise taxi chauffeurs heb ik de trein naar mijn hotel
opgezocht (nog steeds met mijn dikke trui aan).
Momenteel zit ik in het Hotel Nasa Vegas. De buitenkant zag er al prachtig uit. Vele palmbomen en fonteinen en bij binnenkomst enkele zeer mooie zee aquaria. Het hotel verder heb ik nog niet
herkent aangezien ik na het inchecken direct naar mijn kamer werd begeleidt. De kamer is zeer groot (voor de mensen die wel eens naar Parijs of Londen zijn geweest, twee keer zo groot ongeveer) en
dat voor 53 euro voor 4 nachten!
